14 februari 2012

Welkom in de wereld van zwart geel rood en oranje rood en oranje muziek

Van het wekelijkse zwemmen met mijn vrienden kwam een projectje...

Autoritten lang zaten we voor een van onze anderstalige vrienden liedjes uit ons collectief geheugen te zingen. Zo van...dat is een superleuk liedje, dit moet je horen, kan je het even zingen? Waarop Kristof begon te brullen en ik zachtjes zong :-) .

Hoe meer je met anderen wil delen hoe leuker....het gesprek eindigt meestal met...we sturen je de link door want je kan het toch niet herkennen als wij het voor je zingen.

Kristof en ik willen onze anderstalige vriendjes en vriendinnetjes wel eens inwijden in de muziek van de lage landen. Als we een liedje horen dat de tand des tijds kan doorstaan krijgen wij een warm rood geel zwart gevoel binnenin, soms krijgen we zelfs een oranje gevoel :-)

Vanaf de volgende weken kan je dus van ons het een en het ander verwachten op mijn blog en op kristof zijn blog.


De eerste 3 liedjes zijn in ieder geval een gemakkelijk voor wie geen nederlands spreekt. Het zijn namelijk instrumentaaltjes. :-)

Maar vooraleer mijn hart met trots wordt gevuld wil ik jullie uitleggen wat een teletijdmachine is, we zullen ze tijdens deze reeks wel een paar keer gebruiken. De teletijdsmachine is een uitvinding van professor Barabas, de vriend van Suske en Wiske... Deze machine dient om je terug in de tijd te katapulteren.




Iedereen klaar?

We nemen de teletijdmachine en gaan terug naar de jaren 1834. Een paar jaar na de onafhankelijkheid van Belgie werd Peter Benoit geboren in Harelbeke (West-Vlaanderen), hij werd componist en schreef opera's, symfonieen en leuke pianomuziekjes. Op school leerden we over Peter Benoit dat hij zijn volk leerde zingen. Een pianomuziekje dat altijd werd gebruikt als afsluiter op de klassieke zender Klara was dit liedje van hem Toen de radio nog een wieletje had moest je voor Klara tot helemaal aan het einde draaien en toen hoorde je dus dit muziekje.




We nemen opnieuw de teletijdmachine naar de jaren van mijn lagere school. Ik stond bekend als vrolijk rondhuppelend jongetje, ik zong altijd, en leerde de techniek van het achterwaarts fluiten. Ze noemden mij daarom de radio :-) Ik ben net als mijn vader zot van radiootjes. Nu nog altijd als ik op reis ga breng ik voor mijn pa een draagbaar radiootje mee. Ik vind het heerlijk om aan een radiootje te draaien tot je een mooi muziekjes kan tevoorschijn toveren.

Hop ...terug in de teletijdmachine naar de tijden van Radio 2 en de nachtradio, nu zorgt er een muziekrobot voor de nachtprogrammering maar toen was de nachtradio iets speciaal, vooral voor een nachtstudent als ik. De tune van de nachtradio om half twaalf was voor mij het teken om te beginnen studeren, nu voor écht :-) Het eerste inleidende muziekje bij de nachtradio was dit lied van Wim Mertens.



Alle goeie dingen bestaan uit drie, dus....hop terug in de teletijdmachine van professor Barabas en terugkeren naar een paar jaar geleden, toen kwam ik toevallig dit muziekje tegen van Jan Swerts. Ik kocht de cd, Jan Swerts is een limburgse muziekleraar, hij leert zijn studenten zeker noten lezen en een beetje zingen maar hij maakt ook prachtige muziek.



Zo, dit was het voor de eerste kennismaking met muziek van bij ons.

Hou Kristof en mijn blog in het oog: http://www.ahigherugliness.be/

Liefs
erwin