08 februari 2010

oostende in de bittere koude

vandaag was niet zomaar schuingedrukt
vandaag was niet cursief
vandaag had geen voor of achter
geen ochtend
geen middag vlug iets eten
geen avond vol muziek
geen vrolijk met de vrienden praten
geen heb je dit al gedaan
geen dag vandaag
vandaag was geen dag...

vandaag is Daniel, de vriend van mijn zus begraven in Oostende

ik ben er nog steeds ondersteboven van,
een eresaluut met de tekst die ik deze morgen met een diepe zucht voorlas in de kerk.

Liefste Daniel

De laatste keer dat we elkaar zagen was op 1 januari 2010,

ik moet zeggen, je zag er stralend uit

een net hemd, een mooie das

nen sjieken oostendsen tiep,


je was gelukkig met mijn zus,


de rekening klopte, beste boekhouder

de balans was in evenwicht

mijn zus noemde je kaatje,

zo hadden wij carine nog nooit bekeken

maar samen met mijn ma en pa hadden we er alle vertrouwen in

je hebt gevoetbald

dat gaf je bij mijn pa altijd een streepje voor,

ssst je hemden kwamen vuil richting oost-vlaanderen

en gingen proper terug naar oostende toe.


want we zien je graag.


En jij, jij zag ons graag

wat je ook liet zien,


de smsjes kwamen onze richting uit

je telefoneerde, je mailde

je bedankte,

je was oh zo attent

gewone dingen maakten je meer


als ik iets van je heb geleerd is dat je altijd moet tonen wat je voelt

ik sluit je in mijn hart

het is nu nog wat vroeg

het verdriet is nog te groot

maar we verlangen naar de dag dat pijn terug veranderd in jouw warme gloed.




liefs
carine, denise, hubert, silke & maarten, erwin














3 opmerkingen:

Erwin Schoors zei

De dag die er geen was, is inmiddels vergleden in de nacht.
En straks wordt het weer dag, gaat alles terug zijn drukke gang.
Op een kille ochtend als deze, blijven jullie wellicht wat verweesd achter. Wie zei ook al weer, 'Afscheid is het moeilijkste in het leven, men leert het nooit'. En toch. Erwin, ik vond je tekst heel mooi en best wel moedig om te brengen. Even slikken. Maar vooral heel waardevol en dankbaar tegelijk. Zelfs eventjes lachen door de tranen heen.

Een heel bijzondere foto ook van je zus met haar Daniel. Soms spreken beelden voor zich. Twee mensen die stralen, thuis komen bij elkaar.

Ik hoop dat die warmte, die attente liefde, die eerlijke eenvoudige zelf, de leegte en het verdriet langzaam zal overstijgen. Een liefde die verbindt, en als een dankbare herinnering mag verder leven in elk van jullie.

Nen sjieken oostendsen tiep, misschien terug gekeerd naar zijn zèètje, misschien in het golvende water, of in de fluisterende wind... nooit ver weg.

Pas goed op jezelf!

genegen groet,
Erwin Schoors

Valerie vanuit haar hart. zei

Mijn oprechte deelneming...

Unknown zei

xxx lieve groeten en een hele grote dikke warme knuffel vanuit het 'verre' Ten Ede...
we zien je hier ook graag! ;-) xx