Vandaag las ik in de krant dat Antonio Labordeta gestorven is,
Toen ik jaren geleden voor het eerst door spanje met de fiets cruiste kwam ik aan op een pleintje, trotse inwoners vertelden me dat zelfs Antonio Labordeta daar geweest was.
Antonio Labordeta had een programma gemaakt over Spanje, waar hij alle hoekjes en kantjes in van Spanje in beeld bracht. Spanje vakantieland zeg maar....
Wat ik toen nog niet wist was dat de man communist was en chansonnier van de zuiverste soort. Hij schreef het officieuze Aragonese volkslied, was het toonbeeld van hoe men als liefhebber van zijn eigen geboortegrond (Aragon) ook nog van Spanje kon houden. Hij was geruime tijd volksvertegenwoordiger. Een beetje een ikoon in Spanje.
Om jullie te tonen hoe mooi de spanjaarden kunnen samen zingen dit liedje door Antonio Labordeta vertolkt
ik had je nochtans graag geholpen sorry kristof jij daar in hartje brussel
sorry die 500 miljoen sorry,
bart en met hem 80 procent van de vlaamse kiezersbevolking zag het niet zitten een groot pak friet maar met veel te veel mayonaise (ik lust geen mayonaise)
sorry kristof ik had ze je nochtans graag gegeven maar het volgende pintje is van mij ...dat geef ik je op een papiertje
oh ja ....en als ze de volgende keer aan de zwembadkassa vragen of we inwoner van merelbeke zijn gaan we alle twee ja zeggen he :-)
Dranouter zit er op De jongen die vlak voor mij stond en zijn vriendin in de hoogte stuwde werd op een folkie wijze gekieteld want zo een gat in uw neus dat is niet plezant, wel rock and roll.... Het optreden van het festival kwam wat mij betreft uit een zeer onverwachte hoek. Vóór het optreden van Deus (god, hod dus) stonden achter ons een paar grapjassen namen te scanderen van mensen die in de menigte stonden tot de Thomas Mahieus in de tent echt begonnen te blozen :-) Kobe D leidde een allegaartje van BIZON vzweeeeee o weeeee Hij vroeg ook onze naam om die te kunnen te grabbel gooien in de menigte maar dat pakte niet Toch niet direkt Laito olé olé, dat zingt niet hee...
Als fietser door een land reizen geeft je een zeker nomadegevoel, je krijgt een doorsnede van het land, je beweegt je vliegt je meert aan je groet men groet jou het zijn ontmoetingen met mensen die je slechts 1 keer in je leven zal zien raar toch voor mensen die alles willen vasthouden zoals wij
Op reis werd ik 1 keer opgewacht net buiten een duits stadje door een jonge gast. Zijn auto stond naast de drukke weg geparkeerd en hij bracht me tot stilstand Hij had me al gezien rustend op een bankje in de binnenstad en hij vroeg me waar ik naartoe ging, Hij zei dat ik gerust bij hem in de tuin mocht kamperen. Ik had nog te weinig kilometers gedaan die dag en sloeg zijn aanbod af, ik vond dat trouwens ook een beetje vreemd We praatten wat verder en hij vertelde me dat hij over enkele weken op de fiets richting Budapest ging, het was zijn eerste fietsreis en hij leek wat onzeker, Hij stelde allerlei praktische vraagjes over fietsreizen en zo verder..het was een leuk gesprekje Het leek allemaal niet zo vreemd als ik het eerst ingeschat had
Uiteindelijk zette ik mijn reis verder, Die ganse dag nog en tot nu nog ben ik onder de indruk van het gastvrij aanbod van deze kerel, Knap, Ik hoop dat hij op zijn beurt een mooie reis tegemoet gaat. Dat zal wel Met zo'n open geest.
En dan moet ik telkens weer aan Lieven Tavernier denken met de hemelse zin
Wees dankbaar voor elke vreemde die jou heeft gegroet.
Het liedje dat het meest bij aansluit bij het gevoel van altijd maar onderweg zijn, is de soundtrack van de fantastische film Le peuple migrateur (Traveling birds)
kamperen valt wel mee hoor, bij maan bij zon. de fiets tegen een boom daarnaast de tent rechtop zitten in haar lukt niet fietstassen laten hangen in de tent is geen plek de was te drogen hangen aan het stuur liggen dan maar wriemelen in je slaapzak de drinkbus in aanslag om ook snachts te kunnen drinken zonder met die blote voeten op het gras te moeten lopen vermijd beesten in je slaapzak dan komt alles goed bij maan
bij zon opstaan balanceren op 1 voet en dan weer de dag tegemoet...
in Duitsland noemen ze een marcelleke een tanktop ik heb er mij onderweg eentje aangeschaft om het warme weer te doorstaan vandaar dus ... marcel mee op de foto met op de achtergrond de reichstag in Berlin om de overwinning van de fietser op zichzelf en de omstandigheden te vieren de komende dagen zal ik enkele fotootjes posten want het was de moeite...
liefs !
ps die duitsers die kussen niet bij een begroeting, ze knuffelen enkel maar...
met de fiets naar berlijn morgenavond een barbecuetje meepikken daarna via eindhoven, nijmegen, arnhem, munster, verder verderverder postdam zo sansouci 2 weken richting berlijn 1 week kreuzberg of hoe muziek je kan inspireren
bis spater! (het umlaut moet je er zelf op zetten :-))
