Rechtstaand piano spelen

Eindelijk is het er van gekomen, na 9 jaar spaans ben ik eindelijk begonnen aan muziekles,
AMV, algemeen muzikale vorming.

Let op: er is ook nog AMC, algemene muzikale cultuur, dat doet me altijd aan een merk vam potten en pannen denken.

Die eerste les : waaaw, zo van die onnozele liedjes zingen in een propvolle klas, in een gebouw dat kraakt van ouderdom en ruikt naar bordkrijt.

Die eerste minuten bij Juf Annick had ik het gevoel: Dit wordt het daar ga ik mij de komende 10 jaar mee bezig houden. Tof. Ik weet niet wat er komen zal maar hoop dat ik het volhou. Welk instrument speelt u m'neer¿ Piano. Vraag me niet waarom maar het is zo'n romantisch instrument. Ik zie me daar al zitten op de televisieloze avonden, zwoegend op de vingerzetting, partituren ontcijferend, of beter nog, zingend achter de piano, microfoon in aanslag om foutjes op te sporen, en later als een nieuwe spinvis, liedjes maken over jongens en meisjes en over de zee die altijd in beweging blijft.

Voor m'n vertrek naar spanje ben ik dus als een gek op zoek gegaan naar een piano, alle formaatjes passeerden de revue. Uiteindelijk koos ik voor een winkel van lieve Poolse pianostemmers en ik huurde een piano in esdoornkleur. Ze komt tegen mijn bloemetjesbehang.

Op mijn mp3 speler hier op de fiets heb ik alvast een favrietje ontdekt: Il jouait du piano debout van France Gall. Frans is niet mijn sterkste vak, ik heb echter begrepen dat het liedje gaat over een jongen die rechtstaand piano speelt, een jongen niet als alle anderen, et pour quelle raison etrange, ca nous derange. Een pleidooi dus voor diversiteit. Ooit wil ik dat liedje op piano kunnen spelen en zingen, geef me wat tijd en ik zing het voor jullie en jij en jij en ja, aussi pour toi .