Regen deze morgen, zo van die groeiende regen, alles wordt kleddernat, tonnen zuurstof in de lucht, vogels zingen een regenlied.
Dat doet er mij aan denken, als ik genoeg heb van regen, zelf tot op mijn hemd nat ben, dan zing ik een liedje om te helpen de regen niet te verwensen...
eentje van Willem Vermandere...
chance dat 't regent
chance dat 't regent, de koeien hèn dorst
en de vissen kunnen ook nie zonder
't is buiten dat 't regent mens slaap gerust
de regen is een endelijk wonder
't onnozelste beestje of klein sprietje gras
en de kruiden te veel om te noemen
wat ware nen puit zonder waterplas
en de rozen en al d'andere bloemen
wat waren de zeeën zelfs op den deur
nie veel meer dan wat zoute woestijnen
ne wereld ontdaan van geur en kleur
verdroogd alle bronnen en fonteinen
chance dat 't regent zo begoste mijn lied
en de zanger moe je nu nie verjagen
de regen is heilig vergeet dat niet
zware wolken moe je nooit nie beklagen
ik ben nie benauwd voor nen waterplas
ik ben verliefd op de striemende regen
ik wentel mie rond in 't natte gras
en ik loop langs de kletsnatte wegen
kijk naar die boze blikken achter het raam
van al die loerende mensen
je mag toch nooit in 's hemelsnaam
de vruchtbare regen verwensen
de wereld is toch maar nen gloeienden bol
met een dunne beweunbare pelle
giet de putten en de beken maar vol
de druppeltjes gaan we nie tellen
chance dat 't regent moeder eerde hèt dorst
en heur kinders kunnen ook nie zonder
met een dak boven mijn hoofd slaap ik gerust
en 'k beseffe dat endelijk wonder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten