ik had je nochtans graag geholpen sorry kristof jij daar in hartje brussel
sorry die 500 miljoen sorry,
bart en met hem 80 procent van de vlaamse kiezersbevolking zag het niet zitten een groot pak friet maar met veel te veel mayonaise (ik lust geen mayonaise)
sorry kristof ik had ze je nochtans graag gegeven maar het volgende pintje is van mij ...dat geef ik je op een papiertje
oh ja ....en als ze de volgende keer aan de zwembadkassa vragen of we inwoner van merelbeke zijn gaan we alle twee ja zeggen he :-)
Dranouter zit er op De jongen die vlak voor mij stond en zijn vriendin in de hoogte stuwde werd op een folkie wijze gekieteld want zo een gat in uw neus dat is niet plezant, wel rock and roll.... Het optreden van het festival kwam wat mij betreft uit een zeer onverwachte hoek. Vóór het optreden van Deus (god, hod dus) stonden achter ons een paar grapjassen namen te scanderen van mensen die in de menigte stonden tot de Thomas Mahieus in de tent echt begonnen te blozen :-) Kobe D leidde een allegaartje van BIZON vzweeeeee o weeeee Hij vroeg ook onze naam om die te kunnen te grabbel gooien in de menigte maar dat pakte niet Toch niet direkt Laito olé olé, dat zingt niet hee...
Als fietser door een land reizen geeft je een zeker nomadegevoel, je krijgt een doorsnede van het land, je beweegt je vliegt je meert aan je groet men groet jou het zijn ontmoetingen met mensen die je slechts 1 keer in je leven zal zien raar toch voor mensen die alles willen vasthouden zoals wij
Op reis werd ik 1 keer opgewacht net buiten een duits stadje door een jonge gast. Zijn auto stond naast de drukke weg geparkeerd en hij bracht me tot stilstand Hij had me al gezien rustend op een bankje in de binnenstad en hij vroeg me waar ik naartoe ging, Hij zei dat ik gerust bij hem in de tuin mocht kamperen. Ik had nog te weinig kilometers gedaan die dag en sloeg zijn aanbod af, ik vond dat trouwens ook een beetje vreemd We praatten wat verder en hij vertelde me dat hij over enkele weken op de fiets richting Budapest ging, het was zijn eerste fietsreis en hij leek wat onzeker, Hij stelde allerlei praktische vraagjes over fietsreizen en zo verder..het was een leuk gesprekje Het leek allemaal niet zo vreemd als ik het eerst ingeschat had
Uiteindelijk zette ik mijn reis verder, Die ganse dag nog en tot nu nog ben ik onder de indruk van het gastvrij aanbod van deze kerel, Knap, Ik hoop dat hij op zijn beurt een mooie reis tegemoet gaat. Dat zal wel Met zo'n open geest.
En dan moet ik telkens weer aan Lieven Tavernier denken met de hemelse zin
Wees dankbaar voor elke vreemde die jou heeft gegroet.
Het liedje dat het meest bij aansluit bij het gevoel van altijd maar onderweg zijn, is de soundtrack van de fantastische film Le peuple migrateur (Traveling birds)
kamperen valt wel mee hoor, bij maan bij zon. de fiets tegen een boom daarnaast de tent rechtop zitten in haar lukt niet fietstassen laten hangen in de tent is geen plek de was te drogen hangen aan het stuur liggen dan maar wriemelen in je slaapzak de drinkbus in aanslag om ook snachts te kunnen drinken zonder met die blote voeten op het gras te moeten lopen vermijd beesten in je slaapzak dan komt alles goed bij maan
bij zon opstaan balanceren op 1 voet en dan weer de dag tegemoet...
in Duitsland noemen ze een marcelleke een tanktop ik heb er mij onderweg eentje aangeschaft om het warme weer te doorstaan vandaar dus ... marcel mee op de foto met op de achtergrond de reichstag in Berlin om de overwinning van de fietser op zichzelf en de omstandigheden te vieren de komende dagen zal ik enkele fotootjes posten want het was de moeite...
liefs !
ps die duitsers die kussen niet bij een begroeting, ze knuffelen enkel maar...
met de fiets naar berlijn morgenavond een barbecuetje meepikken daarna via eindhoven, nijmegen, arnhem, munster, verder verderverder postdam zo sansouci 2 weken richting berlijn 1 week kreuzberg of hoe muziek je kan inspireren
bis spater! (het umlaut moet je er zelf op zetten :-))
Bart Peeters sprak de gevleugelde woorden: André, dit is een historische dinsdag Niet zonder een zweem van ironie weliswaar
Tom Dice uit Eeklo een beetje meer naar rechts en je zit in Zelzate waar het woord Dye staat voor onzin, kwatch een lichte vorm van ironie zal Tom Dyce dus ook niet vreemd zijn
Ik moest denken aan het wondermooie boek van Johan Harstadt alles wat onbeduidend en toch niet zo onbeduidend is, speelt zich af op een dinsdag, of hoe een boek in je hoofd kan kruipen : Buzz Aldrin waar ben je gebleven misschien heeft Bart Peeters het boek ook gelezen.
hij, bart peeters, de koning van de banaliteit. het hoeft niet eens zo erg te zijn. maar wel een meester in banale schone liedjesteksten
en dan moet ik denken aan de vroegere commentator van eurosong op de radio Julien PUT ironie was hem niet vreemd
een meester van de radio de mooiste stem vooral bekend van ochtendprogramma's als de gouden geeuw en de gewapende man waarin Julien Put regelmatig de wekker deed rinkelen en de slapers als een vervelende vader verzocht op te staan,
heerlijk.
hij stierf op donderdag 29 december 2005 wil je weten hoe zijn stem klinkt surf dan hieronder
Tis een beetje een vreemde week geweest. Er gebeurde elke dag wel iets het vermelden waard, hihi, Het begon maandag op de trein, ik huppelde de fiets af, de trap op net op tijd voor de trein naar Brussel. Niemand had blijkbaar rekening gehouden met mijn aanwezigheid, ik moest schooien om nog een plekje te vinden. Dat stond mij helemaal niet aan en toen sprak ik de gevleugelde woorden: "Mevrouw, als je niet opschuift ga ik op je schoot zitten" Ik kreeg nog net niet de gerechtelijke politie op bezoek. amaai.....ik had beter moeten weten.
Toen ik sanderendaags een mevrouw in de trein erop wees dat haar valies niet op de zetels hoorde maar in het tussencompartiment liep het helemaal uit de hand. Ik had me vergist, die valiezen bleken niet van mevrouw te zijn. De gevolgen waren niet te overzien. Ze ontplofte, spuwde witte woede en verwijten en vroeg aan mij of ik ervan hield om vrouwen aan te pakken. EUH....En ze zei me dat ik veel geluk had dat haar man er niet bij was. De gal spetterde tegen de ramen, de trein ontspoorde net niet. Juist ja ...ik had beter moeten weten.
Vandaag , de kers op de taart. De kers van de kers op de taart kwam uit de GB partner. In de Gentbrugse GB partner zit meestal een straatmuzikant akkordeon te spelen. Ik geef die mens meestal iets en ook vandaag deed ik dat. Het is tenslotte een van de enigen bij Carrefour die daar fulltime werkt ;-). Het geld dat ik uitspaar door met de fiets te gaan shoppen geef ik dan voor een beter doel. Op het moment dat ik de akkordeonist 90 cent toestop komt een kerel op me af, drie koppen groter dan ikzelf, een walrus meets John Massis tiep met bijpassende overall en snor. :Hij zegt tegen mij: "Gij godverdomse dwaezekluut, diene schooier zo beter goan werken". Ik sta versteld en kan niet meer uitbrengen dan... goe bezig....
Ander straf spul?
Ik kreeg daarnet een mailtje van de mevrouw die zich heeft opgegeven voor een liposculpture. Ze vraagt zich af of een lasermethode duurder is dan een vibratiemethode...EUH
Volgens mij heeft mevrouw zich van erwin lemmens vergist....
om mooier te worden surf je best naar www.lemmenserwin.be voor al de rest blijf je beter hier :-)
blogotheque is een website waar de meest onwaarschijnlijke supergroepen op meest onwaarschijnlijke manieren een meeneem concertje weggeven
zo passeerde bloc party al de revue maar ik wil deze keer de aandacht vestigen op Phoenix, ze zijn van Parijs, speelden vroeger covers van Prince en Hank Williams,
de zanger Thomas Mars is getrouwd met Sofia Coppola (van de film Marie Antionette), en ze hebben samen bijna twee kindjes.
Gisteren ging ik naar een optreden van Luka Bloom; hij speelde er het mooie Jacqueline's gone to Pablo. Het liedje gaat over Jacqueline Roque, de tweede vrouw van Pablo Picasso, ze verscheen in veel van zijn schilderijen. Dertien jaar na de dood van Pablo, pleegde ze zelfmoord.
The maid came to her room Wednesday morning Found a pistol lying by her side For thirteen years she kept her fires burning Lost in pictures, no place left to hide
Jaqueline's gone to Pablo Jaqueline's gone to Pablo
Alone too long, the night became her lover She knew that he'd been waiting all this time With dreams and magic pictures to uncover Now that all that earthly sadness was behind
Jaqueline's gone to Pablo Jaqueline's gone to Pablo
People go to galleries in Europe To wonder and to feel Picasso's soul
Jaqueline's gone to Pablo Jaqueline's gone to Pablo Jaqueline's gone to Pablo Jaqueline's gone to Pablo
een liedje bracht me hier una cancion me trajo hasta aqui het liedje spookt al de ganse dag door mijn hoofd het begon deze morgen bij de koffie in spaanssprekend brussel
de meeste liedjes brengen je ergens
mee met de wind mee met de muziek hij liet de strofen achter zich regel per regel beproefde zijn geluk in spanje als uruguayaan
en maakt fantastische liedjes zijn naam: Jorge Drexler
Ik ben de laatste twee weken in de ban van Lost and Found, petetristan kreeg voor zijn verjaardag een dvd'tje met de titel Lost and Found, het is een animatiefilm die gebaseerd is op een boek van Oliver Jeffers, over een pinguin die op een morgen aan de deur staat van een jongetje,
het jongetje besluit hem terug naar de zuidpool te brengen.
eigenlijk was de pinguin niet verdwaald maar gewoon eenzaam ...
Het is een zeer eenvoudig verhaal dat genoeg ruimte laat voor eigen invulling en met mooie muziek van Max Richter , die ook instond voor de muziek van Wals with Bashir. Minimalistische muziek. Zo val ik van de ene mooie verrassing in de andere en krijg ik leuke ideeen in mijn hoofd...
zoals...het schrijven van een kinderverhaaltje...
Hier vind je de trailer van de wonderschone dvd Lost and Found
ik heb iets met joaquin, tistezeggen met Joaquin, een personage uit de boeken van Jaimy Bayly, een peruviaanse schrijver/tv persoonlijkheid, daar zal ik het nog wel een andere keer over hebben.
ik heb nog iets anders met Joaquin Sabina, een spaanse singersongwriter, hij slaagt er telkens in om mijn hart vol te raken met zeer mooie poetische teksten.
De man is ondertussen 60, en zingt dat het er op 60 niet toe doet welke maat van calvin klein men heeft. Hij is republikein, vriend van prinses Letizia, Guti de voetballer én schreef het Atletico Madrid clublied.
Hij is geboren in Ubeda (Andalucia, Jaen) maar woont sinds jaar en dag in Madrid in een appartement dat uitkijkt op la plaza Tirso De Molina (hartje Madrid niet zo ver van de Rastro vlooienmarkt). Na een bewogen leven kreeg hij in 2001 een beroerte. Hij zingt over whisky on the rocks en was zeker en vast alcoholverslaafd en had wel 100 vrouwen, hij schreef ze van hem af :-) Nu doet hij het wat kalmer aan, vroeger hadden veel van zijn vrienden de sleutel van zijn appartement maar ook dat is nu blijkbaar veranderd. Verstand komt met de jaren...
Sinds een paar weken is er een nieuwe cd na een paar jaar stilte.
Ik wil jullie zo graag inleiden in de wereld van Joaquin Sabina, een wereld vol poezie. Hij zingt als een kat op een heet zinken dak vrees ik maar dat moet je er bij nemen.
De laatste cd heeft hij samen met een kompaan schrijver Benjamin Prado gemaakt, ze zijn naar Praag getrokken om de cd te schrijven, zijn kompaan/schrijver had er een gebroken relatie te verwerken, ze hebben er gediscussieerd over punten en kommas en over woorden te veel
Zo schrijft hij over Praag: donde el amor naufraga en un acordeon, Praag waar de liefde verdrinkt in een acordeon, de karelsbrug die hem epidemie met lidteken leert rijmen.
Ai praga praga praga
dos dedos en la llaga y un santo en el desvan
twee vingers in de zij en een heilige in de canapéé
hij maakte een cd op de as van liefde
doe het hem maar na, joaquin....
Ben je gebeten door het Sabinavirus dan kan je hier de documentaire zien over hem en zijn vrienden, van een aantal jaren geleden ....
Gisteren ben ik naar William Fitzsimmons gaan kijken in Botanique. Het was een hartverwarmend optreden. William wie? zal je waarschijnlijk zeggen want de man is niet zo bekend, hij ziet er uit als een zelfmoordterrorist maar maakt mooie liedjes over scheiden en lijden. Hij is ergens uit het verre Illinois en maakt akoustische muziek op een fluistertoontje.
Op het einde van het optreden ging hij deze keer met band puur zonder elektriciteit spelen van op een balkonnetje boven de zaal. Waaw
wil je meer over de man weten, neem dan alvast op deze youtube een kijkje, echt de moeite...
hij, antoine, droomt van kindsaf aan om met een kapster te trouwen
het lukt hem,
maar na tien jaar huwelijk loopt het fout af
ze gooit zich in de rivier.
ik heb deze franse film uit 1990 nooit gezien: Le mari de la coiffeuse.
Pedro Guerra, een kanarie, heeft er een zeer mooi liedje over gemaakt....
met in het stroofje het suikerzoete: abrazame fuerte, que no puedo respirar. (omhels me heeeeel stevig, zodat ik niet meer kan ademen)
kijk daar droom ik nu ook zo nu en dan eens van zie :-)
liefs
laito
en omdat het zo een fantastische singer-song writer is nog drie liedjes achter elkaar, deze keer speelt hij niet op blote voeten al heb ik het hem wel al zien doen, weinig mensen kunnen zo poetisch met liedjesteksten omspringen als hij, voor de spaanssprekenden ...hij heeft ook een blog http://blogpedroguerra.blogspot.com/
op de trein waren ze weer bezig vertraging van 5 minuten hier vertraging van 20 minuten daar de mensen relativeren dat niet denk ik dan...
om het leven voor ieder wat draaglijker te maken heb ik een voorstel 30 minuten vertraging, dat zegt niets je zegt beter we zullen een vertraging hebben van een gebedsdienst zonder zang :-)
5 minuten vertraging, dat zegt niets je zegt beter we zullen een wipje vertraging hebben, of ook ... we zullen een prikje vertraging hebben
7 minuten vertraging, bah nee we hebben een koffietje met een koekje vertraging iedereen blijer
of...als we aan het viltbeluik van denderleeuw stilstaan ...u hoeft zich geen zorgen te maken beste reizigers we hebben een poepje vertraging
als het echt uitgebreide vertragingen zijn dan pakt men het best zo aan:
Liefste reizigers, we hebben een bezoek van uw schoonmoeder vertraging u begrijpt allemaal dat we niet kunnen voorspellen wanneer de vertraging zal opgelost zijn
iedereen een beetje blijer dat is mijn doel :-) liefs uw kapoen laito
Ik had het met de kinesist tijdens de deugddoende behandeling over brian eno, daniel lanois en nog een paar andere rock and roll boefjes.
Wie is Brian Eno eigenlijk, vroegen we ons af, ik dacht dat hij nog bij Roxy Music had gespeeld maar wist dat helemaal niet zeker.
Thuiskomen en wwwgewijs controleren of dat ook klopt en ...inderdaad. De producer van Coldplay en U2 en co-writer van de laatste cd van David Byrne is indertijd bij Roxy Music begonnen.
...eens je op het internet begint te zoeken ben je natuurlijk verloren....ik ontdekte dat Brian Eno verantwoordelijk is voor het opstartmuziekje van windows 95, hoe ging dat nu juist weer? juist ja...even opzoeken op youtube,
daar passeerden alle deuntjes de revue, amaai...een ongeduldig gevoel maakte zich van mij meester, ik dacht terug aan de ministeriedagen, ik zag me zelf zitten bij mijn baas, hij zei dat windows nt traag opstarte, ik werd er nog altijd zenuwachtig van, samen met den big chief luisteren naar het muziekje van windows nt, kon ik dan maar hebben gezegd dat dit liedje de opvolger was van het liedje geschreven door Brian Eno; Brian Eno mijnheer de directeur-generaal, je weet wel hee, hij heeft nog bij Roxy Music gespeeld, je weet wel hee, Roxy Music van Brian Ferry, Slave to love, ken je Brian Ferry niet mijnheer de directeur generaal, hij is nog met Amanda Lear geweest, dat meisje met die diepe stem, over de rest spreken we niet hee meneer de directeur-generaal want ondertussen is uw computer al opgestart, toch veel rapper dan windows 3.11 hee mijnheer de directeur generaal.
had ik dat maar gezegd, het ijs zou tenminste gebroken geweest zijn...
op vraag van Elias, mijn wandelmaatje, publiceer ik de onderstaande blog door hem geschreven,
onder het mom van zelfrelativering is het begin van de porseleinenwinkel
meteen de voorlaatste post over de hadrian wall route
Sir Edward Erwin
On the foot of the Hadrians Wall I met Sir Edward Erwin from the Royal Society I have never met a men like this before His steps determined, his shoulders far above rain, wind and other inconviences His will strong, British, ever focused on the final goal His manners so refined, far distanciated from any possible continental contamination Drinking his tea very black and just in time Cueuing up every row to collect stamps for charity Gracious greeting English ladies with a heavenly kindness Explaining people what it means to be a gentleman That is Sir Edward Erwin from the Royal Society
sta mij echter toe in eenzelfde post een foto te publiceren van Elias The Sheperd.
we moeten een keer kunnen lachen ook hee ;-)
