den eik is sterk lijk gewapend beton
en de populieren hèn een droge kele
platanen zijn schurftig en den olm ongezond
en de wilgen zijn d'r hier toch veel te vele
zo schrijft willem vermandere over bomen
de herfst is begonnen, het blijft natuurlijk mooi weer, maar hier en daar zie je de tekenen, ik zag reeds enkele rode blaadjes aan de wingerd, de mist duikt weer op langs de machtige schelde 's morgens vroeg en de bladeren beginnen te dwarrelen. en vooral ....je begint de populieren te ruiken.
wat een machtige geur...het heeft lang geduurd vooraleer ik deze geur kon thuis brengen. bij mijn tweede fietsreis door spanje werd ik nogal veel overvallen door een wat weemoedig gevoel. ik kon het niet thuis brengen. tot ik terug in Belgie was. ja natuurlijk ...het waren de populieren die ik rook....als jongetje van 13 was ik terecht gekomen op een speelplaats omzoomd met populieren, ritselen, geurend tijdens de onderbreking, de geur van ...straks terug die schoolbel, de geur van de nederlaag met het voetballen, de geur ook van al die grotere kerels die grinnikten toen ze zagen wat voor een broekie ik eigenlijk was, ik met die rode duffelcoat zingend op de speelplaats... dat was de geur van populieren. de geur van ...terug naar school! de geur ook van ...dit komt nooit meer terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten