Santiago dag 6 (zand over zand over zand)

ter gelegenheid van de voorbereiding op mijn santiagotocht ging ik met mijn roranjevriendinnetje naar de panne om er in de natuurparkduinen te wandelen.


eerst plopsaland links laten liggen
dan een stukje door het calmeynebos en
dan verder door
op zoek naar wat een struweeltje nu precies was
vonden we er de gr pijltjes terug en een kijkoverdeduinentoren
zand zand zand
berg berg berg
WOESTIJN of DUIN
stap stop stap
helmgras helmgras
zee zee zeezon
en tintelende regensprudel
in de verte zagen we duinkerke
en dranouter aan zee
en rooranje strandcabientjes
tijd voor een rijsttaartje
STOP
dag voorbij
lijst je in


liefs laito

petetrots

Deze ochtend toch wel een beetje petetrots opgestaan want ik heb gisteren mijn petekindje Tristan in slaap gezongen hihi met een verzameling van liedjes.

Suzanne L.C
Alles in de wind
Baby Blue


de tekst heb ik gevarieerd ;-)

klasauditie

Het laatste weekend dat ik nog kan oefenen voor de klasauditie van maandag, amaai, hihi, ik moet twee stukjes spelen, eentje van satie en dan nog eentje. Het liedje
Summer afternoon ziet u hieronder.



liefs
laito

Tinto de verano

een schelp

Gisteren mocht ik van postbode Freddy een pakje gaan halen in postpunt ledeberg. Een boek, kaarten, een schelp (ik heb de schelp aan mijn luster gehangen) en joehoe een wimpel van het santiagogenootschap, dit weekend mijn schoenen gaan zoeken en nog wat ander gerief. Verder nog vervoer zoeken en rond midden juni ben ik weg, het begint nu echt te naderen...ik zie er ongelooflijk naar uit....

En als ik terug kom ga ik naar de Gentse Feesten, en misschien wel naar Dranouter want ik heb gezien dat Billyvriend Bragg komt. Great!

Publicado con El navegador Flock

Kort en goed!

Morgen gaan werken in korte broek (de broek ligt al klaar nu nog juist de gepaste kousen verzinnen)

amaai, ik hou me al klaar voor de reacties

op de trein.
op de fiets.
op de werkvloer...

santiago dag 5 (van bert naar joachim)

Tja waar wandelt een mens altijd he; met toffe vriendjes is het natuurlijk altijd leuker.

Ik had twee collega's heel plechtig aangeschreven of ze met mij niet eens een wandeling wilden maken om mij voor te bereiden op santiago. (tis echt een aanrader, schrijf nog eens een brief...dat geeft een goed gevoel)

Om het symbolisch te houden...ze waren al een eindje op weg geweest met mij en ik wil ze nog een eindje op mijn weg terug vinden ook. Sommige dingen mogen ook eens gezegd worden he... Vandaar...op de plechtige uitnodiging die ik schreef kwam een zeer leuk antwoord, we zouden van de woonplaats van Bert (welle)naar de woonplaats van Joachim (st martens lennik) wandelen en daar iets eten (want daar zag Bert het meeste naar uit volgens mij.)

Zogezegd zogedaan

Het begon in mineur. Mijn vriend Joachim die samen met z'n vrouw mij kwam oppikken, had zijn korte broek aan....ik was jaloers dat ik dat niet gedaan had smorgens. Toen ook Bert een korte broek bleek aan te doen heb ik dan maar mijn broek opgestroopt.
Twas ofwel dit laatste ofwel in mijn onderbroek verder gaan.

Na de heerlijke boterkoeken gingen we op stap langs de suburbs van denderleeuw, de mooie dender , verder over de as van de marginalitiet (n8) naar het pajottenland.

Onderweg stopten we voor een rijsttaartje, de cremerie was nog dicht.

Na ongeveer twintig kilometer kwamen we op het eindpunt.
We aten ons buikje rond en aten daarna nog een pannenkoekje en speelden wat met de kindjes.

een mooie dag!

merci!

ik riskeer hier wel een boete van 25.000 euro voor het publiceren van hun foto op tinternet (dat stond zo in het contract...)

aanslag te gentbrugge

vandaag lag er een verrassing onder de deur
een brief met een wit ruitje en zwart letters
van de federale overheidsdienst
met een poststempel UV
en een dot be-eetje in de rechter benedenhoek
van de belastingsdienst
ze spreken over een aanslag in mijn voordeel
en noemen mijn drie namen
ik krijg centjes terug.
danku papa staat
dankje voor uw gulheid

knuffels voor uw sympathie
vele kussen
uw belastingskapoen
laito

ps ... en vergeet ook mijn vriendjes niet

santiago dag 4 (il y a longtemps que je t'aime)

Santiago dag 3 werd een tijdje terug opgevuld met eten van taart en drinken van koffie in Brugge, vandaar dat santiago dag 4 toch wel es een flinke wandeling mocht worden. Het is altijd een beetje zoeken naar een juiste bestemming maar dit keer koos ik ervoor om eens naar mijnen thuis te wandelen, zo'n 12 kilometer verderop,

een stukje langs de schelde

de trage weg naar het verleden.

het gaf me wat tijd om te bekomen van een mooi weekend want ...

de gedachte gaat te voet

zo kon ik nadenken over die mooie film Il y a longtemps que je t'aime , de titel van de film gaat terug naar een kinderliedje met de naam "A la claire fontaine" dat door de twee zussen werd gespeeld op piano en meegezongen. Het is een film van Philippe Claudel, een schrijver die ik zeker eens moet proberen lezen.

een film als een boek

blad na blad

beeld na beeld

meer verhaal

mooie muziek ook trouwens van Jean Louis Aubert (alter ego)

hier kan je trouwens naar een interviewtje luisteren op mezzo (radio 1) over de film.
hier kan je de trailer zien.

de gedachte gaat te voet.

waar was ze gebleven.

oh ja. bij de schelde,

en die steenweg

en het bos

de zondag

het pad.

naar den thuis.

en nu ga ik zoek naar de partituren van het liedje "a la claire fontaine"

hier kan je luisteren.

liefs

laito

eerste hulp bij alle gevallen

Deze voormiddag een cursus Eerste Hulp gevolgd

Laat me het voor jullie samenvatten.

Begin de reanimatie met dertig maal hartmassage

Daarna twee keer beademen

Daarna terug dertig maal hartmassage

en zo verder.


Tot wanneer de 112 er aankomt.

en als afsluiter kregen we dit filmpje te zien

de eerste vwiervwijfdedag (tracht dit maar es uit te spreken)

prff,
morgen mijn eerste vwiervwijfdedag,
vanaf nu elke vrijdag thuis.
oef.
ik heb zuurstof nodig meneer,
ik ga anders binnenkort helemaal stranden meneer.
en ja meneer, als ik dan een beetje minder verdien dan zal ik dan maar een extra boterham met choco eten in plaats van een broodje met pijnboompitten
vandaag nog op t werk vroegen ze mij een beetje lacherig of ik me niet ging vervelen
en wat ik dan allemaal ging doen.
want (dat denken ze erbij) ik heb geen lief, kinderen of iets om naar om te zien.
ik voelde me toen als een bejaarde die de zaterdag in den delhaize staat aan te schuiven onder het oog van de immer actieve bevolking.

pffff
ze moesten eens weten....

Publicado con Flock