machtige populieren

den eik is sterk lijk gewapend beton
en de populieren hèn een droge kele
platanen zijn schurftig en den olm ongezond
en de wilgen zijn d'r hier toch veel te vele

zo schrijft willem vermandere over bomen

de herfst is begonnen, het blijft natuurlijk mooi weer, maar hier en daar zie je de tekenen, ik zag reeds enkele rode blaadjes aan de wingerd, de mist duikt weer op langs de machtige schelde 's morgens vroeg en de bladeren beginnen te dwarrelen. en vooral ....je begint de populieren te ruiken.
wat een machtige geur...het heeft lang geduurd vooraleer ik deze geur kon thuis brengen. bij mijn tweede fietsreis door spanje werd ik nogal veel overvallen door een wat weemoedig gevoel. ik kon het niet thuis brengen. tot ik terug in Belgie was. ja natuurlijk ...het waren de populieren die ik rook....als jongetje van 13 was ik terecht gekomen op een speelplaats omzoomd met populieren, ritselen, geurend tijdens de onderbreking, de geur van ...straks terug die schoolbel, de geur van de nederlaag met het voetballen, de geur ook van al die grotere kerels die grinnikten toen ze zagen wat voor een broekie ik eigenlijk was, ik met die rode duffelcoat zingend op de speelplaats... dat was de geur van populieren. de geur van ...terug naar school! de geur ook van ...dit komt nooit meer terug.

een autoloze

ik zag zondag 's morgensvroeg op een autoloze
ik zag aanschuiven bij de bakker en de slager en de bankautomaat, linkernipper in de aanslag, half op de borduur
ik zag auto's, klein, scheefhangende fietsrekken en vlindersturen
ik zag auto's, groot, met bergfietsen en zo,
tegen de richting, ik zag wielermannen met dikke buiken, benen lichtjes gespreid, tetteren op de openbare weg.
ik zag solo fietsen, twee of drie,
ik zag aanhangwagens met fietsen, al iets ouder.
ik zag koppels carpoolen ja
ik zag veel fietsen
want vandaag was het autoloze fietsdag.

Bob den Dylan

Jaja den bob,

men kan tegenwoordig de radio niet meer op 1 zetten of men hoort wel es een keer bob dylan,

den bob, gelijk da we zeggen is terug! en ik ..., ik versta dat niet, ik kan daar helemaal niet bij, wie naar zo'n krakende schurende neusstem kan luisteren mankeert iets aan z'n oren volgens mij.

nee voor mij genen bob dus, alhoewel....:

lang geleden toen ik op zolder repeteerde met mijn vriendje om ook zo'n grote als den bob te worden, hebben we weleens den bob trachten achter te spelen, mijn gitaarvriendje vroeg me om over sarah te zingen, ik had nauwelijks nog het origineel gehoord maar hij zong het mij dan voor en ik was redelijk rap van aannemen en we hadden al gauw volledig onder de knie hoe we onze adem moesten inhouden om te klinken als den bob.

den bob zong wel redelijk rap, dat wel, maar dat konden we oplossen door nu en dan eens een woordje weg te laten. geen kat die daar naar miejauwde.

later veel later, toen ik echt rock en roll was en mij durfde te vertonen op het podium van humo's rock circus, dan was de tekstleverancier een echte bobfriek, ons teksten zaten vol met verwijzingen naar hem, tja, dat stond beter, zo'n beetje doen alsof je iets van je rockgeschiedenis afweet, da's goed voor de kenners nietwaar, ik trok mij dat dan ook maar niet aan, koen wauters zingt er ook over dat hij de trein neemt maar volgens mij heeft die kerel ook nog nooit op een trein gezeten. Ik zong dus m'n ziel uit mijn lief. Babyblue oehoe

later veel later verknalde den bob het voor mij helemaal, en maar zingen over sarah, babyblue, knocking on heavens door en door en toen werd den bob plots fan van de paus! toevallig wel dezelfde paus die ons direct naar de hel verwees mochten we het met sarah of met elkaar gedaan hebben met een condoomke aan, ja den bob had gemakkelijk preken, op zijne leeftijd....

gisteren reed ik op mijn fiets op muziek van madeleine peyroux: You're gonna make me lonesome when you go, manman wat een wijf wat een stem, wat een tempo ook. ik moest die tekst toch nog eens opsnorren, en wat dacht je....inderdaad, het blijkt nu toch wel dat dit een coverke is van bob zeker...

verdoeme verdorie wanneer gaat dit eindelijk eens stoppen....