ode aan marie therese

(therese is een oudcollega van mij die sinds 2 jaar op pensioen is)

Toen
Oktober later klaar

Vroeg
Ik dwarrel het kantoor binnen op de vijfde vloer
de deur nog dicht
en het was nog donker

Dikwijls
zat zij er toen al
in haar zetel
het licht niet aan
eventjes naar buiten dromend
voor de strijd begint
starend naar de lichtjes van kantoorgebouwen

Dag erwin
Glimlachte ze
En ik schrok toen telkens weer
Ik verwachtte nooit dat zij daar zat te dromen

Deze tijd
Telkens als ik die deur open doe
Zie ik haar nog steeds zitten
De zetel is nu meer dossiers

Zij ligt nu waarchijnlijk op dat uur van de morgen te dromen in haar bed.
Ik mis haar een beetje
Niet heel veel
Maar toch een beetje
Misschien wel veel.


Liefs
Laito