arvo, arvo wie?

het volgend pianostukje dat ik moet instuderen is van
arvo part
weinig mensen kennen hem blijkbaar
een klassiek componist uit Estland
een beetje minimalistische muziek
maar mooi
precies belletjes dat ik moet spelen
voor het eerst ook de rechter pedaal indrukken hihi

op you tube kan je wel het een en het ander vinden van arvo
hij beschrijft de linker en rechterhand als onafhankelijk, vrij neutraal klinkend, samen met specifieke klank.

en verder...

a need to concentrate on each sound
so that every blade of grass would be as important as a flower

schoon he...

keukenpiet

 

ik ben niet echt een keukenpiet
gisteren ben ik er achter gekomen dat Juliennesoep niet in de mixer mag
vandaag heb ik het goed gemaakt met een superdeluxe sjokoladetaart

mmmmmmm

sarah

sarah bettens
sara beth
sahara bettens (met haar woestijndroge stem)

gisteren zong ze in de vooruit
ze blijft mijn favorietje
een keer in de spaanse les vroegen ze mij met welke bekende vlaming ik wel eens een duet wou zingen (als je begrijpt wat zij bedoelen)

ik zei ...sarah bettens
maar die is toch voor de meisjes zei 1 slimmerik (hij moest altijd gelijk hebben)
ik glimlachte
en zweeg in het spaans.

magie hing in de vooruit,
ik was overweldigd door at seventeen (een cover van janis ian)
daar zat ik dan op de vierde rij
recht voor haar


sarah bettens
m'n favorietje
zong voor mij alleen
twinkel twinkel twinkel



dank voor het ticketje !
vriendjes

als jullie willen zien wat ik ongeveer zag dan kan je eens een kijkje nemen op ab tv hier (een leuke plek voor streaming van live optredens trouwens)

op minuut 13 een schitterende cover van prince
het volgende nummer...at seventeen.

de originele versie van janis ian zie je hier

die dekselse bart

ik heb mijn bedenkingen bij

peeters bart

alhoewel

de teksten zijn zeer origineel (geeft hij je net voor hij thee heeft gezet een hapklare blik en een kus)

helaas, hij kan niet zingen (maar dat kan bob dylan ook niet)

de teksten zijn zeer origineel (elke blote tet wordt er op gezet)

het laatste singeltje "denk je soms nog aan mij"
kan zo op een plaat van manu chao staan
met dat zelfde geluidje van de pouuuing gitaar en dat ritme

pouuuuuing denk je soms dat er een dag komt poouuuuuing
pouuuuuing denk je wel eens aan mij poouuuuuuing

maar zijn teksten zijn wel zeer origineel


proxima estacion esperanza

pouuuuing que hora son mi corazon poooouuuiing
pouuuuuing me gustas tu poooouuuing
pouuuing me gustas nonkel bart poooouing
pooouing me gustas copiar poooouuuing
ppppoooouuuuiing once de la noche poooooiiiiing
pooooouuuuuiiiiing proxima estacion pooooiiiinnng

boechout!


ps ik ben niet boos op jou hoor, wel op de produktie

leopol mozart

mag ik jullie verblijden
mag ik het kieken uithangen door iets te spelen dat poepsimpel schijnt.

ja ik mag

de vogel en het kind

weinigg inspiratie deze keer
vandaar het filmpke

let er eens goed op
een supermooi liedje
l Oiseau et l enfant
van Marie Myriam
ze won het eurovisiesongfestival in 77
het nummer gaat echt crescendo
niet voor gevoelige zielen!

L'oiseau Et L'enfant Marie Myriam
envoyé par paradixman

de wolkenkamer

 

ik ben bezig met het maken van een wolkenkamer
je ziet er boven de gentbrugse daken
hebt er veel licht
veel wit wit wit
een logeerkamer

chaumes

Ik kocht vandaag een stukje chaumes

Dan denk ik aan mijn grootvader, hij is ondertussen 22 jaar niet meer. Ik woonde mijn jonge leven samen met mama, papa, zus en de grasparkiet bij peet. Oma was vroeg gestorven. We werden zijn gezelschap, zijn troost, zijn kroost. We woonden onder een grote linde in een klein huis met bloemen in de winter op de ruiten.

Mijn peet was een strenge en grappige man. Hij kende de stiel van konijnen villen, onthoofde kippen achterna lopen, vloeren leggen, sigaretten rollen en dreupels pakken in de kelder.

Ze noemden hem Tjeefke Bruudses (broodjes dus). Toen hij geboren werd zei iemand: "amaai, da kind zijn hoofd is zo groot als een brood" Zo werd ook zijn bijnaam geboren.

Jozef werd vloerder, trok met zijn handkar met werkgerief naar het grote Gent, 15 kilometer te voet ..., een harde stiel. Jozef (zo noemde niemand hem) was een grappige maar sterke man. Mijn zus en ik hadden schrik van hem, 1 blik op de deur van de kelder deed ons bibberen. Hij had geen woorden nodig. Daar deed hij het niet mee.

Zijn leuze was: "Gerookt vlees gaat het langste mee" Toen we met z'n allen na de zondagse uitstap terug kwamen kon je de rook zo in schellekes snijden.

Ik kreeg voor mijn plechtige communie van hem een quartz-horloge en een fiets. Ik denk dat hij me wel graag mocht. Mensen die hem kenden zeggen dat ik op hem lijk, mager en taai. Een echte Van Den Berghe.

Elk jaar ging hij met de familie voor 1 dagje met de boot naar Engeland. Dan kwam hij terug met kilos snoep. Niet zomaar snoep: Dozen Quality Street bonbons. Hij deelde de snoep aan al zijn kinderen en kleinkinderen uit; toen na een paar weken al onze snoep achter de kiezen was, konden we bij hem terecht. Dan kroop hij bovenop de kast om de laatste doos te beginnen. Als bedelaars stonden mijn kozijn en ik te kijken naar wat uit die purperen doos kwam.

Op zondagnamiddag, toen hij al oud was, gebeurde het nogal eens dat ik alleen met hem was. Hij stuurde me dan om tabak, sigaren en chaumes naar de winkel 100 meter verder(waar ze alles verkochten). Hij hield van friet met mosselen van de viskar op woensdag en hij keek in zwart wit naar wat hij leuk vond: het nieuws op brussel vlaams, de collega's en later keken we tesamen naar dallas op donderdagavond. Ging Sue Ellen weer van zattigheid uit de kleren dan sprong hij voor het toestel.

Later werd peet dement. De foto van zijn moeder boven de zetel werd zijn vrouw. Hij geraakte in de kliniek toen hij zijn heup brak. Hij wou naar huis. Toen hij thuis was bleef hij naar huis willen gaan. Mijn mama wilde hem thuis houden. Soms was er geen huis mee te houden. Gek, maar alleen van mij had hij schrik. Zo streng als hij naar mij kon kijken, zo streng keek ik nu naar hem. Dan keek hij terug alsof ik de grootste smeerlap ter wereld was. Daar heb ik spijt van. Maar dat deed ik dan om mijn pa en ma te helpen.


Peet stierf in maart 1986, hij werd begraven in Oosterzele, ze moesten de omloop het volk aflasten omwille van te veel sneeuw. Het kolenvuur ,dat hij altijd voedde met eindeloze hopen steenkool, begaf het de nacht dat ook hij zijn laatste adem uitblies. Ik hoor nog altijd de rits van de lijkzak toen ze hem kwamen halen.

Ik eet vandaag chaumes,
verwijder de gele rand,
dat bittere omhulsel,
ik peil naar de smeuige kant
Straf
hoe peet na jaren
zo doorsmaken kan.



voor alle grootvaders.
erwin

bij de velomaker

ik moest twee dingen hebben

een
een tsoepke, voor op dynamo

twee
een gelzadel, want het oude lekte.

de velomaker was kort en krachtig:
dus... 1 tsoepke voor meniere
en hij toonde de verschillende zadels

breed, smal, goedkoop, diere (duur dus)
of
goedkoper, sportief, leder heb ik niet

ik koos sportief, hij zei
"tja, jij beslist, het ene poepke is het andere niet"

(ik betaalde cash, proton had hij niet)